وی «مدیریت زمان» را برگرفته از آموزههای اسلامی دانست و افزود: مدیریت زمان در حقیقت به معنای برنامهریزی صحیح برای بهرهبرداری از منابع انسانی و امکانات مادی در راستای اهدافی است که از نظام ارزشی اسلام الهام میگیرد.
استاد حوزه و دانشگاه در تبیین موانع مدیریت زمان گفت: توقع انجام همزمان چند کار، حواسپرتی، کمالگرایی افراطی، عدم تعیین ضربالاجل برای کارها و ترس از انجام وظایف محوله از جمله عواملی هستند که مانع بهرهوری صحیح از وقت میشوند.
وی ادامه داد: برخی افراد در گذشته متوقف میشوند و همین امر آنان را از برنامهریزی درست برای آینده بازمیدارد؛ حال آنکه انسان باید از گذشته عبرت بگیرد و با پرهیز از مسائل حاشیهای به سوی آینده حرکت کند.
خانم نبوی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به ضرورت اولویتبندی اهداف گفت: هر فردی که خواهان موفقیت است باید برای کوچکترین بخشهای زمان برنامه داشته باشد و آن را متناسب با شرایط اجتماعی، خانوادگی و توانمندیهای فردی خود تنظیم کند.
وی یکی از تکنیکهای عملی مدیریت زمان را تعیین فعالیت، تنظیم مدت، حذف حاشیهها و تمرکز بر کار دانست و توضیح داد: اگر فرد در چهار نوبت ده تا بیست دقیقهای با وقفههای پنجدقیقهای کار کند، در عرض یک تا دو ساعت بهرهوری معادل پنج ساعت خواهد داشت.
استاد حوزه با اشاره به روش «تبدیل زمان به جعبههای مشخص» گفت: در این شیوه فرد باید کارهای مهم و فوری را از غیرمهم و غیرفوری تفکیک کرده و از اتلاف وقت در فعالیتهای کماهمیت بهویژه در فضای مجازی پرهیز نماید.
وی تهیه فهرست کارهای اولویتدار را نیز اقدامی روحیهبخش دانست و اضافه کرد: مشاهده فعالیتهای انجامشده در پایان روز، احساس رضایت و انگیزهای تازه برای ادامه مسیر به فرد میبخشد.
خانم نبوی در پایان با تأکید بر اینکه هیچ زندگی فردی یا اجتماعی بدون وقتشناسی و نظم سامان نمییابد، گفت: جهان بر پایه نظم دقیق بنا شده و اتلاف وقت و بیبرنامگی برخلاف سنت الهی عالم است که نتیجهای جز خسران به دنبال ندارد؛ بنابراین باید ارزش زمان را شناخت و با برنامهریزی صحیح از لحظات عمر به بهترین شکل بهره برد.