اعظم غلامپور در بیان حکمت 249 اظهار کرد: برترین اعمال آن است که خود را (به زحمت) برآن وادار کنی. اینکه حضرت می فرمایند به زحمت خود را وادار کنی؛ یعنی برخلاف خواسته ی نفس خود عمل کنی. برای مثال اتفاق مال در حالی که به مال علاقه دارد و نمی پسندد، ارتباط نامشروع که نفس تمایل به انجام آن دارد و جایی که فرد قدرت بر انتقام دارد ولی از انتقام جویی می پرهیزد.
وی افزود: در همه این موارد نفس تمایل به فعل معروف با ترک منکر ندارد؛ ولی هنگامی که آن معروف را به جا می آورد یا منکر را ترک کند عمل پرفضیلت انجام داده است زیرا هم کار خیر انجام شده و هم نفس سرکش تحت ریاضت قرر گرفته است.
این پژوهشگر نهج البلاغه در بیان مشقت بار بودن عمل اظهار کرد: مشقت بار بودن عمل گاه از نظر بدی سنگین است و گاه چون زمان طولانی می برد و فراهم نبودن مقرمات و گاه مخالفت با نفس است که منظور امام از مشقت عمل دراین مورد به این است که در عرف پاداش های مادی متناسب با مقدار زحمتی است که باری کاری کشیده می شود، در مورد پاداش الهی هم همین طور است هرچه قدر عمل سخت تر باشد و پر مشقت تر باشد پاداشش نزد خدا بیشتر است .
غلامپور در پایان از طلاب خواست تا در مورد حکمت 249 یک بروشور تهیه کرده و آن را در اختیار بقیه طلاب قرار دهند.
