به گزارش معاون پژوهش مرکز تخصصی فقه و اصول اردکان استاد در این نشست گفت: برای سلام و احساس حضور در محضر امام حسین(ع) لازم است به سمت قبله توجه کرد. برای اینکه توجه نفس بیشتر شود مناسب است انسان در بالای بلندی یا در بیابان برود و ابتدا با نظر انداختن به جانب سمت راست و چپ توجه نفس را تمرکز دهد و سپس با تمام توجه به سمت قبله رو کند. استفاده از حرکات دست (مانند انگشت اشاره به سمت قبله بگیرد یا حالت قنوت و مانند آن بگیرد) میتواند انسان را در این توجه یاری دهد.
وی اشاره کرد: در فراز دوم این زیارت اشاره به بزرگی این مصیبت(واقعه روز عاشورا) در میان اهل اسلام و اهل آسمان اشاره شده است. متأسفانه در شبکههای اجتماعی گاه اینگونه گفته میشود که آنچه در کربلا اتفاق افتاد در جاهای دیگر گاه به شکل سختتر اتفاق افتاده است و کسی برای آن گریه نمیکند در حالی که در این فراز گفته نمیشود مصیبتی سختتر از مصیبت کربلا در زمین نبوده است بلکه میگوید مصیبت بزرگ برای اهل اسلام است. اینها توجه ندارند که بزرگی مصیبت کربلا به این دلیل است که در امت اسلام کسانی حجت خدا و اهل بیت پیامبر(ص) را به زیر کشیدند. باید این بزرگی را به اعتبار دینی و ایمانی ملاحظه کرد نه به لحاظ دنیوی.
او افزود: فراز سوم اشاره به لعن دشمنان شده و واژه لعن به معنای عقاب دورباد از رحمت خدا است به دلیل گناهی که انجام داده است. این کلمه با سب و ناسزا گفتن متفاوت است و در جایی استفاده میشود که تکلیف وجود داشته باشد لذا لعن حیوان و کودک نادرست است. به لحاظ ایمان لعن موجب میشود انسان گرایش به باطل نداشته باشد و به لحاظ اجتماعی لعن یک گروه، موجب میشود آن امت یا جامعه از آن گروه فاصله بگیرد و روند مخالف آن گروه را بگیرد. به عبارتی دیگر موجب معرفت افزایی یک جامعه میشود.
استاد در پایان به سوالات و شبهات در این زمینه پاسخ داد.
