به گزارش روابط عمومی حوزه علمیه خواهران استان یزد، این نشست با تلاوت آیاتی چند از کلام الله مجید آغاز شد و سپس حجت الاسلام و المسلمین محمد کارگر شورکی، مدیر محترم حوزه علمیه خواهران استان، با عرض تسلیت ایام ماه محرم و سوگواری سیّد و سالار شهیدان، حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) به نقل حدیثی از کتاب مناقب اهل بیت (علیهم السلام) پرداخت که در کنزالعمّال از زبان امّ السلمه اینگونه بیان شده است: دَخَلَ الحُسينُ (ع) علَى النبيِّ (ص) و أنا جالِسَةٌ علَى البابِ، فَتَطَلَّعتُ فَرَأيتُ في كَفِّ النبيِّ (ص) شَيئا يُقَلِّبُهُ و هُو نائمٌ على بَطنِهِ ، فقلتُ: يا رسولَ اللّه، تَطَلَّعتُ فَرَأيتُكَ تُقَلِّبُ شيئا في كَفِّكَ و الصَّبيُّ نائمٌ على بَطنِكَ و دُموعُكَ تَسِيلُ ! فقالَ: إنّ جَبرَئيلَ أتاني بالتُّربَةِ التي يُقتَلُ علَيها فَأخبَرَنِي أنَّ اُمَّتي يَقتُلُونَهُ.
امّ سلمه نقل می کند: «امام»حسين (ع) بر پيامبر (ص) وارد شد. من دَم در نشسته بودم. سَرَك كشيدم. ديدم «امام»حسين (ع) روى شكم پيامبر (ص) خوابيده و در دست پيامبر خدا چيزى است و آن را زير و رو مى كند. گفتم: اى پيامبر خدا ! من، سَرَك كشيدم و ديدم كودك روى شكم شما خوابيده و در دستت چيزى هست و آن را زير و رو مى كنى و اشك مى ريزى؟ پيامبر خدا فرمود: «جبرئيل، از آن خاكى كه اين كودك بر آن كشته مى شود، برايم آورد و به من خبر داد كه امّتم او را به قتل مى رسانند.
مدیر محترم حوزه علمیه خواهران استان، افزود: از این حدیث و برخی احادیث دیگر معلوم می شود که توسل و اشک بر مصیبت سیدالشهداء (ع) فقط مختصّ به بعد از شهادت ایشان نبوده، بلکه قبل از شهادت نیز گریه بر مصائب امام حسین (ع) وجود داشته است.
حجت الاسلام و المسلمین کارگر تصریح کرد: در کتاب الامانه، معاذ ابن جبل حکایتی را نقل کرده است که رسول الله (ص) فرمودند: خداوند عزّوجل، من و علی و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام) را هفت هزار سال پیش از آنکه دنیا را خلق کند آفرید. معاذ عرض کرد: شما کجا بودید؟ فرمود: در جلوی عرش، خداوند را حمد و تسبیح کرده و به تقدیس و تمجید حضرت حق مشغول بودیم. راوی پرسید: چگونه بودید؟ فرمود: شبح های نور، آنگاه خداوند ما را عمودی از نور در صلب آدم (ابو البشر) قرار داد، از نجاست شرک و کفر به ما نرسید (یعنی هیچکدام از پدران و مادران ما کافر و نجس نبودند) تا آنکه به صلب عبدالمطلب رسیدیم، در آنجا آن نور، دو نیم شد، یک قسمت آن به صلب عبدالله منتقل شد و نصف دیگر به صلب ابوطالب. سپس خداوند مرا از عبدالله آفرید و از نور صلب ابوطالب، علی (ع) را آفرید. آنگاه هر دو قسمت نور در فاطمه جمع شد. آن قسمت از نور که از علی بود به حسن (ع) تعلق یافت و آن نصف که از من بود به صلب حسین (ع) جای گرفت و سپس آن نور تا قیامت در امامان از فرزندان حسین (ع) جریان دارد.
سپس در ادامه این جلسه ضمن قرائت مصوبات جلسه قبل و بیان گزارشی از اقدامات انجام شده توسط هر یک از حاضرین، نکاتی در خصوص مسائل جاری حوزه خواهران مطرح گردید و در مورد آن ها بحث و تبادل نظر صورت گرفت. همچنین، مباحث جدیدی توسط همکاران، مطرح شد که بعد از بررسی های لازم، مصوباتی به همراه داشت و هر یک از معاونت های مربوطه ملزم به پیگیری و اجرای آن ها گردیدند.
