به گزارش روابط عمومی مدرسه علمیه معصومیه یزد، خانم سمانه پاک سرشت در نشست فرهنگی «آرایش های نوظهور؛ کاشت ناخن» در مدرسه علمیه معصومیه یزد، گفت: مراد از کاشت ناخن آن است که مو یا ناخن جزء بدن شود و رشد کند؛ ولی این نوع کاشت ناخنی که الان انجام می شود، در واقع کاور ناخن است و کاور ناخن مانع از رسیدن آب به ناخن ها است.
وی افزود: متاسفانه کاشت ناخن امروزه به صورت گسترده بین خانم ها شیوع پیدا کرده، و این سوال را در ذهن ایجاد می کند که آیا اصلا این کار به صورت ابتدایی جایز است یا خیر؟ و در صورت کاشت؛ بعد از آن وظیفه چیست؟
کارشناس مذهبی با بیان اینکه برخی تصور می کنند که چون بعضی از مراجع فی نفسه کاشت ناخن را حرام ندانستند؛ پس کاشت ناخن اشکالی ندارد، افزود: لازم است قبل از آن به یک مقدمه کوتاه اشاره کنم؛ یک زن هنگام کاشت ناخن دو حالت دارد یا مکلف به نماز است و هیچ عذر شرعی ندارد که طبق نظر همه مراجع معصیت کرده و فعل حرام وگناه کبیره را مرتکب شده اند؛ یا هنگام کاشت ناخن مکلف به نماز نیست و عذرشرعی دارد؛ که قول مشهور جایز نمی دانند، چون می داند که نمی تواند آن را تا هنگام رفع عذرشرعی برطرف کند و این فعل حرام در نامه اعمال او ثبت شده است؛ اما این مراجع کاشت ناخن زن را هنگامی که عذرشرعی دارد؛ فعل حرام نمی دانند چون آن زمان مکلف نبوده است.
وی ادامه داد: این تفاوت نظریه بعضی از مراجع با بقیه مراجع مبنایی است که در علم اصول به بحث وجوب عقلی یا وجوب شرعی دارند، فقهایی که وجوب مقدمه را وجوب شرعی می دانند می گویند جایز نیست و کسانی که وجوب عقلی را شرط می دانند، معتقدند که تا زمانی که مکلف به نماز نیست جایز است.
خانم پاک سرشتاظهار داشت: از آن جا که هرنوع کاشت ناخن قابل برداشت است، طبق نظر همه مراجع برای غسل و وضو باید برداشته شود، هرچند مستلزم هزینه و زحمت باشد.
وی در ادامه مباحث به بیان ابعاد مختلف فقهی این مسئله و بیان نظر مراجع در زمینه حکم کاشت ناخن و برداشت آن؛ حکم پول و درآمدحاصل از کاشت ناخن و همچنین حکم شرعی غسل میتی که کاور ناخن دارد پرداخت.
