گره گشایی از کار خلق نمونه‌ای از جود و سخاوت است.

به گزارش معاونت فرهنگی مدرسه علمیه حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) یزد،  به مناسبت شهادت حضرت امام جواد (علیه السلام) مراسم سوگواری با حضور طلاب و عموم بانوان در این مدرسه برگزار شد و خانم مزیدی ضمن عرض تسلیت شهادت مظلومانه این امام همام در آغاز به بیان احکام فقهی  پرداخت.

وی با اشاره به معنای کلمه جواد که یکی از القاب امام محمد تقی(علیه السلام) می‌باشد،  ادامه داد: جواد یعنی بخشندگی، جود، کرم و سخاوت و یکی از نمونه‌های سخاوت کمک به مردم و گره‌گشایی از کار خلق می‌باشد و هنگامی که حضرت موسی (علیه السلام) از خداوند سوال نمود اگرنعوذ بالله تو بنده بودی چه کاری انجام می‌دادی؟ خداوند منان در جواب فرمود: گره گشایی ازکار بندگان و این حدیث نشان دهنده قدر و ارزشمندی کمک به خلق می‌باشد.

استاد حوزه خطاب به حاضران در جلسه اظهار داشت: انسان کافرسخاوتمند بهتر از مسلمان بخیل است زیرا انسانی که بخیل است به خداوند اعتماد ندارد و گمان می‌کند با انفاق مالش به دیگران از مالش کاسته می‌شود و خداوند برایش جبران نمی‌کند و این بی‌اعتمادی به خداوند نوعی شرک است. در صورتی‌که انسان باید به خدا توکل کند و از انفاق نهراسد و اگر خدا به او مالی را عنایت نمود او هم به دیگران کمک کند که انفاق یک صفت الهی است.

وی با تاکید بر اهمیت انفاق  به آیه " انفقوا مما تحبون" اشاره نمود و خاطر نشان ساخت: خداوند دوست دارد که بنده از بهترین چیزهایی که دارد و هم‌چنین هر آن‌چه که بیشتر دوست دارد انفاق کند و مطمئن باشد با بخشش، خداوند منان آن را برایش چندین برابر می‌کند و توشه‌ای برای آخرتش مهیا می‌سازد.

خانم مزیدی مال دنیا را وبال دنیا دانست و یادآور شد: داشتن مال دنیا فی نفسه اشکال ندارد اما دلبستگی به آن محل اشکال است لذا انسان باید روی نفس خویش کار کند و اهل زهد باشد و دلبسته آن نباشد زیرا که آرامش حقیقی در مال دنیا وجود ندارد.

وی سخاوت را فقط سخاوت مالی ندانست و تصریح کرد: انسان علاوه بر بخشش از اموال خود باید سخاوت علمی هم داشته باشد و همان‌طور که در روایات هم آمده است زکات علم نشر آن است و البته این رواج دانش باید در عین خضوع ، خشوع، گشاده‌رویی، حلم و بردباری و به دور از تکبر و غرور باشد.

استاد حوزه وقف‌هایی را که امام علی (علیه السلام)  انجام می‌دادند را نمونه‌ای بارز از جود و سخاوت برشمرد و گفت: بیشتر چاه‌های اطراف مدینه را ایشان با دستان مبارک خویش احداث نمودند و قبل از اینکه چاه‌ها به آب برسند صیغه وقف را جاری می‌نمودند و این درحال است که غذای خودشان  نان جو خشک بود.