به گزارش خبرگزاری حوزه از یزد، در نشست مجازی نقد و بررسی مقاله با عنوان «تحلیل رابطه توحید و مهدویت با تأکید بر آثار آیتالله صافی (ره)» که به قلم فرشته محمدی و محمدعلی محیطی اردکانی نگاشته و در دوفصلنامه علمی ـ ترویجی پژوهشنامه موعود منتشر شده است، فهیمه قاسمی، معاون پژوهش مدرسه علمیه تخصصی امام حسین(ع) یزد، به نقد و بررسی ساختار و محتوای این اثر پرداخت.
قاسمی با اشاره به ضعف در انسجام موضوعی و عنوان مقاله گفت: اگر عنوان مقاله یک قید دیگری داشت، عنوان علمیتر و نظم مقاله بیشتر میشد و سیر منطقیتری پیدا میکرد.
وی تأکید کرد: بیان مسئله در مقاله نیازمند بازنگری است. چکیده در سطح مقاله پژوهشی نیست و بهتر است چند خط نخست به صورت مسئلهمحور بازنویسی شود تا کار جنبه علمیتر و منسجمتری پیدا کند. همچنین جملات بلند و سخت در متن، فهم مطلب را دشوار میکند و بهتر است با جملات کوتاه و روان جایگزین شود.
فاطمه جمشیدی استاد ناظر نشست نیز به بیان دیدگاههای تکمیلی خود پرداخت و گفت: چکیده ویترین مقاله است، باید طوری نوشته شود که خواننده در هر نقطه از جهان بتواند با خواندن آن تشخیص دهد که آیا می تواند از این مقاله استفاده کند. در چکیده باید مسئله، هدف، روش و نتیجه پژوهش مشخص و روشن باشد.
وی ابراز کرد: قلم چکیده در این مقاله بیشتر ترویجی است؛ در حالی که زبان علمی باید در عین صراحت، بیطرف و عاری از سوگیری باشد. برخی جملات رنگ و بوی ارزشی دارد که در مقاله علمی بهتر است به شیوه تحلیلی و بیطرفانه بیان شود.
جمشیدی با اشاره به اهمیت انتخاب دقیق کلیدواژهها گفت: کلیدواژهها باید بلافاصله پس از چکیده نوشته شوند، دقیق، مبتنی بر محتوای اثر و قابل بازیابی در جستوجوهای علمی باشند. در این مقاله بهتر بود از کلیدواژه رابطه توحید و مهدویت استفاده میشد، زیرا موضوع اصلی همین است.
استاد ناظر، بر ضرورت آموزش پژوهشگری در سطوح مختلف حوزه تأکید کرد و یادآور شد: برای حضور مؤثر در عرصه علمی جهانی، باید چارچوبها و استانداردهای پژوهشی را بیاموزیم. مدیران مدارس علمیه باید اهتمام داشته باشند تا طلاب با مهارتهای جدید پژوهشگری و ابزارهای علمی آشنا شوند.
وی خاطرنشان کرد: اگر میخواهیم در فضای علمی و پژوهشی مؤثر باشیم، باید آموزش، نقد و تحلیل را جدی بگیریم. برگزاری نشستهای نقد و بررسی مقاله فرصت مناسبی است تا طلاب بیاموزند چگونه پاراگراف را آغاز کنند، لحن علمی را رعایت کنند و آثار خود را دقیقتر بنویسند.
جمشیدی خواستار تداوم اینگونه نشستها شد و ادامه داد: وقتی طلبه توانایی نقد و تحلیل داشته باشد، زمینه رشد فکری و پژوهشی او فراهم میشود؛ بنابراین مدیران باید بستر نقد علمی را در مدارس فراهم کنند.
